Biografie

Mijn naam is: Marja-Liisa van der Kolk- Schepel. Mijn roepnaam is: Maisa
Mijn werk signeer ik: Marja -Liisa. Ik werd in Hilversum geboren op 23 april 1941.
Mijn vader was een Hollandse chirurg, van wie ik ongetwijfeld mijn handvaardigheid erfde.
Mijn moeder was een artistieke Finse verpleegster, die grote creativiteit in huis bracht.

Ik groeide op met 5 broers en 1 zuster. In 1964 trouwde ik met politicoloog Wouter.
Van 1962 -1965 volgde ik een weefopleiding bij weverij Dannebrog in Amsterdam,
waar mij veel verschillende technieken werden bijgebracht,o.a. gobelinweven.
De natuur in mijn leefomgeving neem ik als uitgangspunt voor mijn werk.
Die vind ik vooral in Waterland, Drenthe en Finland.

Een citaat van een bezoeker van een van mijn exposities:
"Je warme kleuren doen de stenen spreken, het water bewegen en de luchten stralen"
Natuurlijk veranderen in de loop der jaren je ideeen , maar ook de materialen.
Ik begon met het maken van ryijy, een finse knooptechniek met veelkleurige lange draden.
In de 60er jaren kwam vanuit Polen de inspiratie om enorme textielinstallaties te bouwen.
Ik maakte ze van scheepstouwen en grote boomstammen.
Na de geboorte van onze zoon, begon ik kindertekeningen te weven.
Het eerste weefsel was een tekening van dochter Sanna: Mama met Gijs in haar buik.
Later kwamen de fragiele open-weefsels,die je van beide kanten kunt bekijken.
Toen deed ik de heerlijke ontdekking, dat het mogelijk was een weefsel te maken, dat er uitzag als een aquarel.
Ik begon met finse en hollandse luchten, daarna bemoste stenen en toen ik in de ban raakte van oude volksmuziekinstrumenten,
maakte ik een aantal weefsels van bevriende muzikanten.Ook dieren en bomen bleken een rijke inspiratiebron.

In 2005 ging ik als het ware terug naar mijn wortels. Ik ging naar de gemeenteweverij van Riihimaki,
Finland en begon raanu te ontwerpen en te weven. Raanu is de oude weeftechniek van de Laplanders oftewel Saamen.
De kleuren van de kleden zijn een afspiegeling van de natuur die hen omringt.
Die stilte en ruimte is datgene wat mij het meeste aanspreekt en die ik probeer te vangen in mijn weefwerk..

English summary:
About my work: I have been making wallcarpets since 1964.
Ofcourse in 40 years time one changes in ideas and materials.
I started to make finnish ryijyt. In the 60th there was a wave of inventing enormous textile installations.
I created huge ones from wood, ropes and iron.
After the birth of my son I started to weave childrens paintings.
Later on fragile open weavings, made to be seen from both sides.
Then I discovered that it was possible to make a woven picture, that looked like an aquarel.
Those woven miniatures I have been making since 1986, mostly airs and nature.
In 1998 I got an invitation to make a woven portrait.
Since then I weave persons, animals, trees or stones. In 2005 I went somehow back to the roots.

In Finland, in Riihimaki community weavery I started to design and weave raanu.
This is something I definitely want to develop.


	Biografie Mijn naam is: Marja-Liisa van der Kolk- Schepel. Mijn roepnaam is: Maisa Mijn werk signeer ik: Marja -Liisa. Ik werd in Hilversum geboren op 23 april 1941. Mijn vader was een Hollandse chirurg, van wie ik ongetwijfeld mijn handvaardigheid erfde. Mijn moeder was een artistieke Finse verpleegster, die grote creativiteit in huis bracht. Ik groeide op met 5 broers en 1 zuster. In 1964 trouwde ik met politicoloog Wouter. Van 1962 -1965 volgde ik een weefopleiding bij weverij Dannebrog in Amsterdam, waar mij veel verschillende technieken werden bijgebracht,o.a. gobelinweven. De natuur in mijn leefomgeving neem ik als uitgangspunt voor mijn werk. Die vind ik vooral in Waterland, Drenthe en Finland. Een citaat van een bezoeker van een van mijn exposities: "Je warme kleuren doen de stenen spreken, het water bewegen en de luchten stralen" Natuurlijk veranderen in de loop der jaren je ideeen , maar ook de materialen. Ik begon met het maken van ryijy, een finse knooptechniek met veelkleurige lange draden. In de 60er jaren kwam vanuit Polen de inspiratie om enorme textielinstallaties te bouwen. Ik maakte ze van scheepstouwen en grote boomstammen. Na de geboorte van onze zoon, begon ik kindertekeningen te weven. Het eerste weefsel was een tekening van dochter Sanna: Mama met Gijs in haar buik. Later kwamen de fragiele open-weefsels,die je van beide kanten kunt bekijken. Toen deed ik de heerlijke ontdekking, dat het mogelijk was een weefsel te maken, dat er uitzag als een aquarel. Ik begon met finse en hollandse luchten, daarna bemoste stenen en toen ik in de ban raakte van oude volksmuziekinstrumenten, maakte ik een aantal weefsels van bevriende muzikanten.Ook dieren en bomen bleken een rijke inspiratiebron. In 2005 ging ik als het ware terug naar mijn wortels. Ik ging naar de gemeenteweverij van Riihimaki, Finland en begon raanu te ontwerpen en te weven. Raanu is de oude weeftechniek van de Laplanders oftewel Saamen. De kleuren van de kleden zijn een afspiegeling van de natuur die hen omringt. Die stilte en ruimte is datgene wat mij het meeste aanspreekt en die ik probeer te vangen in mijn weefwerk.. English summary: About my work: I have been making wallcarpets since 1964. Ofcourse in 40 years time one changes in ideas and materials. I started to make finnish ryijyt. In the 60th there was a wave of inventing enormous textile installations. I created huge ones from wood, ropes and iron. After the birth of my son I started to weave childrens paintings. Later on fragile open weavings, made to be seen from both sides. Then I discovered that it was possible to make a woven picture, that looked like an aquarel. Those woven miniatures I have been making since 1986, mostly airs and nature. In 1998 I got an invitation to make a woven portrait. Since then I weave persons, animals, trees or stones. In 2005 I went somehow back to the roots. In Finland, in Riihimaki community weavery I started to design and weave raanu. This is something I definitely want to develop.